Kırk Yaşına Merdiven Dayamak: Kendinle Karşılaşmak
Bazı yaşlar vardır, sadece bir rakam değildir. Bir dönemin kapısını açar ya da sessizce bir diğerini kapatır. Kırk yaş da işte öyle bir eşiktir. Kimine göre “artık yolun yarısı”, kimine göreyse “gerçek hayatın başladığı yaş”. Peki kırk yaşına yaklaşmak, ya da o yaşa varmak, gerçekten ne ifade eder?
Kırk yaş, dışarıdan bakıldığında yerleşmiş bir hayatın, oturmuş kararların, “artık oturman lazım” nasihatlerinin yaşadığı bir dönemdir. Evli misin? Çocuk yaptın mı? Kariyerin oturdu mu? Evin, araban, sigortan, geleceğin var mı? Dış dünya bunları sorar çünkü kırklı yaşlar “bitirilmiş işler” dönemi gibi görünür. Oysa içeriden bambaşka bir hikâye yazılır bu yaşlarda…
İnsan kırkında ilk kez gerçekten aynaya başka bir gözle bakar. “Ben ne istiyorum?” sorusu, yirmili yaşlardaki kadar gürültülü değil ama çok daha derin gelir içerden. Kararlarının sorumluluğunu artık başkasına yükleyemezsin. Gençliğin “deneme hakkı” sona ermiş gibi görünür, ama aslında tam da şimdi başlar insanın kendini denemesi.
Kırk yaş bir suskunluktur bazen… Kalabalıklar içinde sessizleşmek, sadece gerçekten önemli olan insanlara zaman ayırmak, bazı hayalleri uğurlamak, bazılarını ise yeni fark etmek… Bu yaş, “her şeyin yetişilmesi gereken bir yarış” olmadığını anlama yaşıdır. Hız değil, yön önemlidir artık.
Ama yine de kolay değildir. Toplum hâlâ senden belli kalıplara uymanı bekler. Kendi yoluna gitmek cesaret ister. “Kırk yaş krizleri” dedikleri aslında kimsenin seni duymadığı bir içsel devrimdir. Sessiz, derin ve güçlü.
Ve belki de kırk yaşın en güzel tarafı, artık herkesin değil, kendi gözünün içine bakmayı öğrenmektir.
News