Karamürsel Uyuyor mu?
Bir zamanlar “Huzurun Başkenti” olarak anılan bu güzel ilçe, artık bambaşka bir haberle gündeme geliyor: bıçaklama, yangın, kavga, huzursuzluk… Karamürsel’de bir şeyler değişti, hem de sessizce, biz farkına bile varmadan.
Direksiyon sınavında başarısız olan bir kişinin hocasına saldırması… Dağ başlarında tekrar eden yangınlar… Geceleri çekinerek yürüdüğümüz sahil yolları… Bunlar artık münferit değil, birer işaret. Sessizce büyüyen, konuşulmadığı için derinleşen bir sorunun işareti.
Karamürsel’de emniyet var, belediye var, insanlar var. Ama yetmiyor. Çünkü sadece “var olmak” artık çözüm değil. Sorun büyüyor, tepkiler ise suskun. Bu sessizlik daha çok yangın çıkarır, daha çok öfke patlatır, daha çok can acıtır.
Sokaklarda denetim var ama caydırıcılık yok. Belediyenin spor salonları, kütüphaneleri açık ama gençler hâlâ sokakta amaçsızca dolanıyor. Çünkü içi dolu değil bu hizmetlerin, çünkü kalpten bir iletişim yok. Gençliğe ulaşamıyoruz. Çocuklarımız bize değil, ekranlara, sokaktaki yanlış örneklere özeniyor.
Ve biz ne yapıyoruz? Her olaydan sonra “yazık olmuş” deyip geçiyoruz. Tepki vermiyoruz, sormuyoruz, sorgulamıyoruz. Alışıyoruz… En tehlikelisi de bu zaten: Huzursuzluğa alışmak.
Karamürsel hâlâ güzel, hâlâ bizim. Ama güzel şeylerin sürdürülebilir olması için sadece altyapı değil, sahiplenme de gerekir. Birlik gerekir. Emniyet daha etkin, belediye daha duyarlı, halk daha bilinçli olmazsa; ne çocuklarımız güvende kalır ne de yarınlarımız.
Huzurun başkenti olmak tabelaya yazmakla değil, sokakta yaşamakla mümkündür.
Karamürsel için uyanma vakti.
News