İnsan Yaşamadığından Ders Çıkaramaz,Bilgi Üretemez
İnsan yaşamadığı her şeyi zeka ve yetenekleriyle kavrar, çözer ama bir bilgi, uygulama ancak kişi onu yaşarsa tam olarak öğrenilebilir.
Son zamanlarda şu sözleri çok duyar olduk: Gençler bizi niye anlamıyor? Halbuki sormamız gereken soru şu: Ey filanca genç! Beni anlamanı istediğim konuda sende bir yaşanmışlık var mı? Yoksa neyi anlayacak?
İnsan nefsi önce yaşar, sonra öğrenir. Yaşamadan öğrendiği şeylerin bir değeri yoktur, kuru bilgiden öteye geçmez.
Nefis hangi konuda ne yaşamışsa o konuda anlar, terbiye olur, bilgi üretebilir. Örneğin zengin bir insan bolca hakaret işitiyor, bol bol nankörlük görüyor. Bu insan yumuşak davranmanın, değerli görülmenin kıymetini çok iyi anlamıştır.
Nefis sadece yaşadıklarını anlayabilir. Anlamak kadar buyük bir nimet olamaz, Yüce Allah zehirden şifa çıkarır. Akıllı insanda yaşadığı (çektiği) ahlaksızlıktan güzel ahlak çıkarır. Peygamberlerin hayatları zorluklarla, sıkıntılarla dolu, onun için yaşadıkları çağlarda güzel, azim, iyi ahlakın timsali olmuşlardır.
Çocuklarımıza “aman bir şey olmasın” diye çırpınıyoruz ama şunu asla unutmayalım. OLUMLU OLAN HER ŞEYİN KIYMETİNİ ANLAYABİLMEK İÇİN BİLE EN AZ BIR KERE OLUMSUZUNU YAŞAMAYA İHTİYACIMIZ VAR.
Nasıl hasta olmadan sağlığımızın kıymetini anlayabiliriz? Nasıl kötü insandan eziyet görmeden iyi insanı takdir edebiliriz.
Yüce Allah’ın oku emrini pek çok yönüyle görüp okumalıyız. Kötüyü mükemmel okuyamayan asla mükemmel bir ahlaka sahip olamaz.
Hayat baştan sona bir imtihan, her imtihan bir nimet, her nimet cennete ulaştıran bir vesiledir.
News