Sessiz İstifa: Çalışanların Sessiz Çığlığı

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bir gün alarm çalıyor, ama artık yataktan kalkmak daha zor. Ofise gitmek, toplantıya katılmak, mail yanıtlamak… Hepsi görev gibi ama hiçbirinde gönül yok. İşte o anda başlıyor sessiz bir istifa süreci: Ne bir dilekçe veriliyor, ne bir ayrılık konuşması yapılıyor. Sadece çalışan, görev tanımı kadarını yapıyor, fazlasına dair isteği ve inancı çoktan tükenmiş.
Son yıllarda “quiet quitting” yani “sessiz istifa” kavramı, yalnızca çalışanların değil, işverenlerin ve yöneticilerin de dikkatini çeken bir olguya dönüştü. Sessiz istifa; işten tamamen ayrılmadan, sadece yapılması gereken minimumu yaparak, mesleki aidiyetini ve bağlılığını askıya alma halidir. Ne tam anlamıyla tembellik ne de açıkça bir isyan… Daha çok bir tükenmişlik manifestosu.
Peki bu sessizliğin arkasında ne yatıyor?
Uzayan mesailer, karşılığı verilmeyen çabalar, takdir edilmeyen başarılar ve hızla tükenen motivasyon… Modern çalışma kültürü, bireyin hayatındaki diğer alanları ihmal etmesini ödüllendirir hale geldi. “Fazlasını yapan öne çıkar” anlayışı, çalışanı yıpratırken; ruh sağlığı, aile hayatı ve kişisel zaman ikinci plana atıldı.
Birçok genç çalışan, artık “yaşamak için çalışmak” yerine “çalışmak için yaşamak” mottosuna teslim olmayı reddediyor. Bu nedenle sadece iş tanımında yazanları yerine getirmeyi tercih ediyor. Fakat bu tavır, kimi yöneticiler tarafından tembellik ya da sorumsuzluk olarak etiketleniyor. Oysa mesele, sorumluluktan kaçmak değil; değer görmeyen emeğin geri çekilmesidir.
Elbette bu durumun sürdürülebilir olmadığı da açık. Sessiz istifalar, kurumlarda motivasyon düşüklüğü, takım ruhunda zayıflama ve verim kaybı gibi sonuçlar doğuruyor. Asıl çözüm, çalışanların ruhunu tekrar kazanmakta: Anlamlı geri bildirimler, makul iş yükü, gerçek bir iş-yaşam dengesi ve empati temelli liderlik…
Unutmayalım, bir çalışan işten istifa ettiğinde değil; gönülsüz çalışmaya başladığında kurum çok şey kaybeder. Bu yüzden sessiz istifaya karşı çözüm; gürültülü talepler değil, sessizce yapılan hataların farkına varmakla başlar.