Altın Portakal’ın Son Yarışmacıları Perdedeydi

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

62. Milletlerarası Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nde son müsabaka sinemaları de seyirciyle buluştu. Atatürk Kültür Merkezi (AKM) Aspendos ve Perge salonlarındaki gösterimlerin akabinde sinema takımları, seyircilerin sorularını cevapladı. 

Parçalı yıllar, parçalanan insanlar

Yönetmenliğini Hasan Tolga Pulat’ın üstlendiği “Parçalı Yıllar”, günün birinci Ulusal Müsabaka sinemasıydı. AKM Aspendos Salonu’ndaki gösterimin akabinde yönetmen Hasan Tolga Pulat, görüntü yönetmeni Serdar Ünlütürk, oyuncular Yetkin Dikinciler ve Levent Özdilek söyleşiye katıldı. 

Türkiye’nin siyasî olarak da belirsizliğe ve nihayet askerî darbeye sürüklendiği, Türk sinemasınınsa büsbütün bitmesiyle sonuçlanan süreçte sinema salonlarını kaplayan ve ‘araya kesim giren’ sinemalar olarak bilinen erotik sinema devrini ele alan sinema, seyircilerin beğenisiyle karşılandı. 

Bu periyodu işlemenin, üniversite yıllarından beri aklında olduğunu söyleyen Hasan Tolga Pulat, hikâyeninse yıllar içinde geliştiğini lisana getirdi: “2005’ten beri başımda erotik sinema devriyle ilgili bir şey yapmak vardı fakat ne yapacağıma dair çok fazla bir bilgim yoktu. Daha sonra öykü; erotik sinema devrini anlatmaktansa bir karakterin kendi doğrularıyla hayatın gerçekleri ortasında sıkışmasına evrildi”

Pulat, o devri şöyle resmetti: “Bu periyodu çok anlatılmaya paha buluyorum. Türkiye’nin yozlaşmaya başlaması, fırsatçılığın artması, o periyotlara tekabül ediyor. Onun sinemadaki izdüşümüydü bu periyot. Lakin bunları geride tutup bir karakterin, bir insanın, bir babanın; doğrularını ne kadar koruyabileceğiyle ilgili bir paranoya var bende; onu anlatmaya çalıştım. Sinemaya, herkesin haklı olduğu bir yer koymaya uğraştım zira sahiden hayat, herkesin haklı olduğu bir yer” 

“Artık modüllü değil bütünleşmiş yıllar yaşayalım”

Başrol oyuncusu Ehil Dikinciler, kelamlarına, meşhur bir klişeye atıfla, “Yıllardır sanat için soyunacağım bir sinema arıyordum” diyerek başladı. Canlandırdığı karakterin yaşadığı ikilemleri, bütün oyuncuların hatta bütün insanların yaşadığını lisana getiren Dikinciler, “İnsanlar daima bir şeyleri aşmak zorunda; ülküleriyle, ömür gerçekleri ve hayat gailesi ortasında bir uğraş halindeler” diye konuştu.  

‘Parçalı yıllar’ı tıpkı vakitte sosyolojik olarak da kıymetlendiren oyuncu; şunları söyledi: “Filmin ismi bir metafor olarak da öne çıktı. Evet; ortaya kesimlerin girdiği yıllardı fakat insanların, ideolojik olarak ve inandıkları şey uğruna evvel kendini sonra aykırısını parçalamaya çalıştığı yıllardı da. Bu, periyot dönem kendini tekrar ediyor. Galiba bu devirde amacımızın, önyargıları parçalamak olduğunu anlamak gerektiğini düşündüğümüzde, önyargıları parçalamaya çalıştığımızda biz artık kesimli değil bütünleşmiş yıllar yaşarız diye düşünüyorum”

Oyuncu Levent Özdilek’se şahsen yaşadığı devir hakkına şu yorumu yaptı: “Ben yaşım itibariyle o devirleri yaşadım; bana da geldi bu sinemalar. Ancak o vakitler hem tiyatro manasında hem siyasi manada direndiğimiz devirlerdi. Tolga da söyledi; hayatın farklı evreleri var. Kaybedecek şeyleriniz arttıkça -mal mülkten bahsetmiyorum, bir çocuğunuz olduğu vakit ki en kıymetlisi odur- haller değişebiliyor. Tam da bu 1975-1980 yıllarını çektik sinemada. Tam da 12 Eylül periyodunda benim oğlum oldu. Ve yapmadığım ya da çok direndiğim birtakım işleri yapmak durumunda kaldım. O yüzden senaryoyu okuduğum vakit ‘hah!’ dedim; bu sinema o periyoda bir evrak üzere olacaktı. Hem de benim kendi hayatıma, sanatsal ve siyasî sürecime bir doküman olacaktı” 

Orta sınıfla inceden dalga geçen “En Hoş Cenaze Şarkıları” 

Günün öteki Ulusal Müsabaka sineması “En Hoş Cenaze Şarkıları” oldu. Sinemanın akabinde gerçekleştirilen söyleşiye; yönetmen Ziya Demirel ile oyuncular Esra Dermancıoğlu, Halil Babür, Beğenilen Mutluer, Hidayet Tili, Nalan Kuruçim, Çağdaş Ekin Şişman, Ayça Damgacı ve Özer Keçeci katıldı. 

Yönetmen Ziya Demirel; pek çok farklı öyküden kurulu sinemanın anlatım biçiminin ortaya çıkışını şöyle anlattı: “Kimlik dolandırıcılığı ve uzaktan hiç görmediği birine duyulan hisler ve yastan sonra çıkan bir merak üzere içeriklerden etkilenmiştim. Bu içerikle ilgili haberler de duyuyordum. Bir yanda da kendi içinde lakin ilerledikçe birleşen hikayeler… Yusuf Tan Demirel ile altı cümle yazdım ve her bir kısım için doğaçlama sahneler yazdık. Güya seyircinin bir sahneye atıldığı, kimin kim olduğunu anlamadığı, geç kaldığını düşündüğü bir içerik hayal ettik” 

Bu içeriğin, oyunculuğa tesiri sorulduğunda ise birinci kelamı, Esra Dermancıoğlu aldı: “Senaryoyu nasıl yöneteceğine hâkim olan bir direktörle çalışmak çok büyük bir konfor. Evet, doğaçlamalar oldu fakat ben çokça Ziya’nın gözünün içine baktım. Doğaçlamayı severim lakin Ziya’nın hayal ettiği bir şey olduğu için o doğrultuda gitmeyi tercih ettim”

“Oyuncu mahareti olan birçok şeyin, direktör ve senarist mahareti olduğunu düşünüyorum” diyen Halil Babür, “Hikâye çok âlâ kurulmamış olsaydı bizim, oyuncu olarak, doğaçlamamız bir faciaya dönüşebilirdi” diye konuştu. 

Senaryoyu okuduğunda, hangi rolde olursa olsun, bu sinemada olmak istediğini lisana getiren Ayça Damgacı; “Yeni bir dünya, orta sınıf alışkanlıkları ve kültürü ile ince bir yerden dalga geçen ve o rahatlatan alanı açtığı için bu sinemada olmaktan çok mutluyum” dedi. 

Uluslararası Yarışma’da bir ‘sanatçı’ filmi 

Başarılı sanatçı Lina’nın yaşadığı içsel dönüşümleri kendine has bir sinema lisanıyla anlatan “The Currents” ise günün Memleketler arası Uzun Metraj Yarış sinemasıydı. Gösterimin akabinde başrol oyuncusu Isabel Aime Gonzalez Sola, seyircilerin sorularını cevapladı. Sola, direktör Milagros Mumenthaler ile çalışmaları hakkında, “Vizyonu olan ve ayrıntılara çok değer veren bir direktör. Bu vizyon ile sinemamız çok ihtimamla gelişti” derken karakteri, kendisnin nasıl oluşturduğunu şöyle anlattı: “Senaryoyu birinci okuduğumda, direktör tarafından tam bir karakter tahlili olmadığı için, oyunculara bırakılan bir fikir oldu. Bana nazaran Lina’nın seyahati, içten gelen bir seyahat. Güç olan da içsel seyahatin dışa transferi, içerideki o fırtınayı dışarıya aktarmak. Lina içten içe bir şeylerden kaçmaya çalışıyor lakin birebir vakitte kaçamayacağını da kabullenerek seyahatine devam ediyor” 

500 keçinin 501’incisi; Cengiz

Altın Portakal yarışındaki son sinema, Belgesel Yarış sinemalarından “Keçi 501”di. Doğu Karadeniz yaylalarında, 500 keçinin ortasında 501’inci keçi olan Cengiz Taşçı’nın peşine düşen sinemanın yönetmeni Evrim Çervatoğlu ve manzara yönetmeni Reşat Okan Candem, gösterimden sonra seyircilerin karşısına çıktı. 

Belgeselin, Taşçı ile sohbetlerinin üzerine ortaya çıktığını söyleyen direktör, şöyle konuştu: “Cengiz ağabeyi orta ara görüyordum, aslında ikimiz de birebir coğrafyadanız. Bazen onunla konuşma fırsatı buluyordum. Belgesel çekmemiz için yalnızca bir kaide sundu: İstediğim vakit sigara içeceğim!” Taşçı’yı, ‘501. keçi’ olarak nitelemelerinin sebebini ise şöyle açıkladı: “Diğer iki yardımcı karakterden çok uzakta, öteki bir hayatın içerisinde yalnızlığı… Aslında çok küçük yaşta ailesini kaybetmesi, sonra keçilerle birlikte bir yaşama başlaması, onlara annelik, ağabeylik, kardeşlik, yoldaşlık yapması…”

Keçilerin hareketlerini günlük olarak takip etmenin zorluğunu vurgulayan, görüntü yönetmeni Candem; “Sonunda bir rotasyon çizmem gerektiğini düşündüm. Bütün gün hayvanların ne tarafa gideceğini, hangi açıdan, nasıl onları hissedebileceğimi, gerçek duyguyu nasıl verebileceğimi bulmak için çok çalıştım. Ortam da zordu; 20 santim kar yağıyor, sonraki gün kar yok! Evrim’le daima arbede ediyoruz. Bir orta kâğıt kalemle çizdik, bayağı gerilla üzere çalıştık” dedi. 

Belgeseli izleyenler ortasındaki, Ulusal Belgesel Yarışması’nın başka sinemalarından “Tanıştığıma Şad Oldum”un yürütücü imalcisi Ahmet Seyrekbasan ise meslektaşlarını şu sözlerle takdir etti: “Nefis bir şey izledik. Günlerdir bir sürü belgesel izledik, biz de yarışıyoruz lakin sizinle yarışabiliyorsak gurur duyuyoruz kendimizle”

Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı