Merhaba değerli okurlar,
Hepinize sağlıklı, mutlu, huzurlu bir hafta diliyorum.
Çocuklarda ödev yapmaya isteksizlik derece derece değişebilir, çocuktan çocuğa değişebilir, konudan konuya değişebilir, çocuğun durumundan dolayı değişebilir.
Çocuk konuyu ya hiç anlamamıştır yada tam olarak anlayamamıştır, ödev kendisini çok zorlar, ödev yapmamak için direniş gösterir.
Çocuk o gün arkadaşlarıyla kavga etmiştir, öğretmeninden bir azar işitmiştir, anne babanın bir yanlış davranışından etkilenmiştir. Dolayısıyla ödev yapmaya karşı isteksiz olur.
Çocuk kendini iyi hissetmeyebilir bu durum duygusal, ruhsal sebeplerden de kaynaklanabilir. Bu tür durumlarda çocuk ödev yapma isteğini kaybeder.
Çocuk yeterince oyun oynayamamış doyasıya rahatlayamamıştır. Bu durumda ödev yapmak istemez.
Buraya kadar anlattıklarımızın neredeyse tamamı geçici engellerdir. Bunlar ortadan kalktığında ya da kaldırıldığında çocuk ödevlerini yapacaktır.
Bazı durumlarda ise çocuk sürekli ve istikrarlı bir biçimde ödev yapmaktan uzak durur. Göz bozukluğu, öğrenme bozuklukları, okuma bozukluğu gibi sebepler, korku, nefret gibi yerleşmiş duygular ödev yapmaya engeldir.
Öncelikle yapılması gereken şey ister geçici olsun ister sürekli olsun ödev yapmama durumunda zorlamak, şiddet uygulamak, tehdit etmek çocuğa yapılabilecek en büyük kötülüklerdendir. Bu tarz olumsuz tavırlar oluşturulmamalıdır.
Sevgi insanoğlunun en büyük dayanağıdır. Her türlü zorluğun üstesinden gelmekte en başta gelen güçlerden birisidir SEVGİ.
Ödev yapma eğer ders ve ödev sevgisi haline getirilebilirse gayet kolaylaşacaktır.
Çocuk öğrenmeyi, ders çalışmayı, ödev yapmayı severse ne olur?
Her şeyden önce kendinde yaratılan bütün yetenekleri (zihinsel, duygusal, bedensel vb.) en üst seviyede kullanır. Böylece zor problemler çocuğun oyuncağı haline gelir. Başarmak ister yetişkinde olsun ister çocuklarda olsun çok büyük bir tatmin sağlar. Tatmin muhteşem bir haz, çok büyük bir zevktir. Yeteneğini kullanan başarır, başaran tatmin olur, tatmin olan zevk alır, zevk alan tekrar tekrar aynı şeyi yaşamak ister. Tekrar eden her çalışma daha büyük başarılar getirir. Daha büyük başarılar daha büyük haz demektir. Böylece bir iyilik sarmalı başlar ve insanı hem başarılı kılar hem mutlu eder.
Korku, nefret vb. olumsuz duygular ise tam tersi etki yapar. Ders çalışamaz, çalışmak istese de odaklanamaz, odaklanamayan kendinde yaratılan yetenekleri kullanamaz, yeteneklerini kullanamayan başaramaz, başaramayan utanç duyar, acizlik duyar, çalışmaktan soğur. Kısaca olumsuz bir sarmal oluşur, olumsuzlukları yaşadıkça azabı daha da artar.
Gerek anne babaların gerekse öğretmenlerin çocuklara ilk öğreteceği ne bilgi ne alfabe, ne sayılar, ne hayat bilgisidir. Hayatın anlamı olan sevgidir.
Sevmek başarıya açılan her kapının önündeki en büyük güçtür. Mükemmel planlama yapmayan anne babalar çocuktan asla ve hiçbir konuda mükemmel sonuç beklemesinler.
Yorulduğu zaman dinlenmek, oyun oynamak, ders çalışmak, resim yapmak, dışarıda açık havada gezmek vb… yapılacak her şey planlanmalı ve buna göre çocuğun hayatı düzenlenmelidir.
Yeterince rahatlayamayan bir çocuk neyi başarabilir ki?
Yeterince dinlenmeyen bir çocuk başarısını ne kadar sürdürebilir ki?
Büyükler olarak yaptığımız her işin sonunda bir beklentimiz var. Maddi-manevi bir kazanç sağlamak.
Çocuk ders çalışmasında, ödev yapmasında teşvik edilirken sonucunda maddi, manevi ne kazanacağını hesapladınız mı? Çocuk gelecekteki meslekleri düşünerek ders çalışmaz. Aklı gelişmemiştir ki akılla ilgili sonuçlar çocuğu tatmin etmiş olsun. Çalışmalarını takdir etmelisiniz, mutlu olduğunuzu çocuk açık olarak görebilmeli. Olumlu, olumsuz, zor, kolay… hayatı paylaşmak çocuk için çok büyük bir değerdir. Çocuğunuzla hayatı paylaşın.
Devam edecek….
Handan KARABULUT
News
Yazarların Kaleminden
Yazarların Kaleminden
Yazarların Kaleminden
Yazarların Kaleminden
Yazarların Kaleminden
Yazarların Kaleminden
