Haberlerden Sinemaya

62. Milletlerarası Antalya Altın Portakal Sinema Şenliği, bugün Ulusal Uzun Metraj Sinema Yarışması’ndan iki konuk ağırladı. Tunç Davut’un yönettiği “Kesilmiş Bir Ağaç Gibi” ve Ragıp Ergün’ün yönettiği “Noir”, öykülerini haberlerden alan lakin kendi sinemasal anlatımlarıyla işleyen sinemalardı. 

Orta sınıf ailenin çöküşü

Ulusal Yarış sinemalarından “Kesilmiş Bir Ağaç Gibi”nin, AKM Aspendos Salonu’ndaki gösterimin akabinde gerçekleşen söyleşide; direktör  Tunç Davut, yapımcı-senarist Sinem Altındağ, ortak yapımcı Can Yılmazer, oyuncular Feyyaz Duman, Selen Kurtaran, Dilan Düzgüner, Muttalip Müjdeci ve Muhammed Muhammed, seyircilerden gelen soruları cevapladı.  

Kendisiyle yalnızca para için ilgi kuran oğlu ve yurtdışına yerleşmeyi planlayan kızıyla gerçek bir ‘aile’ duygusu yaşayamayan emekli mühendis Refik; Suriyeli göçmen Nesrin ve Nesrin’in çocuklarını aile üzere benimser. Oğlu ve kızının; Avrupa’ya kaçabilmeleri için Nesrin’e para verdiğini öğrenmeleri, bu ortada da Nesrin’in, çocuklarını bırakıp ortadan kaybolması, krizin fitilini tetikler.  

Yönetmen Tunç Davut, sinemanın konusuna bir haberde rastladığını söyledi: “Haberde Suriyeli bir göçmenin intiharı vardı. Haberle ilgili imajlara ulaşmaya çalıştım; şöyleydi imajlar: Bir orta sokaktaki güvenlik kamerası, sokağın açıldığı dörtyol ağzını görüyordu. Dört yolu çaprazlama geçen bir adam görüldü ve yolun ortasında durdu. Geniş bir rögar kapağı vardı; o kapağı kaldırdı ve herkesin şaşkın bakışları ortasında kendini içine bıraktı. İtfaiyenin geldiğini, bütün yolun kazıldığını ve onun cansız vücuduyla karşılaşıldığını gördük”

Senaryoyu çalışırken göçmenlere ve toplumsal yapıya bakma muhtaçlığı hissettiklerini belirten Davut, “Böylece hikaye; aile bağları, ötekileşme, toplumsal yapı, sınıfsal ayrımlar ve vicdan üzerine şekillenmeye başladı ve yaşlı bir adamın vicdanî hesaplaşmasını, çöken orta sınıf aile yapısını anlatmaya çalıştık” diye konuştu.  

Yıllar evvel yeniden Altın Portakal’da tanıştığı Tunç Davut’la istikrarlı bir çalışma gerçekleştirdiklerini lisana getiren oyuncu Feyyaz Yıldırım, “Tunç hoca bize oyun manasında alan açtı lakin sonuçta biz, kıssanın bir parçasıydık. Doğaçlama da kattık ancak olağan direktör tarafından belirlenen mecburî hudutlar vardı” dedi.  

“Sanat da bayan cinayetleri de stilize edilecek hususlar değil”

Ulusal Uzun Metraj Sinema Müsabaka sineması “Noir” ise direktör Ragıp Ergün’ün sanata ve bayan cinayetlerine dair özgün bir kelam söyleme eforu. İstanbul’dan uzak, ıssız bir adaya yerleşip sinemaya veda sinemasını çekmeyi planlayan bir direktör, tanımadığı bir kızın cenazesinde ağlayınca birden linç teşebbüsünün gayesi olur. Sinemanın AKM Aspendos Salonu’ndaki gösteriminin akabinde gerçekleşen söyleşiye; yönetmen Ragıp Ergün, yapımcı Özlem Öçalmaz, oyuncular Cansel Elçin, Nazan Bayazıt, Erol Babaoğlu, Ceren Köse, Ece Gökçen ve Mesut Toprakaran katıldı. 

“Tek tercihim vardı; vakte çentik atmak” diyen direktör, kelamlarını şöyle açıkladı: “Sanatın, bir halde, vaktin ruhuna bir imza ya da bir işaret koyması gerektiğine inanıyorum. Noir'daki bu tercihte şu arayış vardı: Sinema mı, entertainment mı yapacağım? Yoksa vakte bir çentik atıp yoluma devam mı edeceğim? İkinciyi seçtim. Zira bayan cinayetleri de bu kadar azımsanacak, stilize edilecek bir bahis değil”

Ergün’ü de birinci harekete geçiren, bir haber olmuş. Ama haberdeki olayı olduğu üzere anlatmayı, ‘stilize’ bulduğunu belirten direktör, “Öyle yapsaydım huzur bulamayacaktım” dedi. Mevzuyu ayrıyeten yerden da bağımsız olarak ele almayı tercih ettiğini söyleyen Ergün, “Çünkü bu sıkıntıları Türkiye’ye, kendi halkımıza, kendi toprağımıza mal etmek de çok ağrıma gidiyordu. Bir bakıma bu yüzden girişteki İngilizce özgün Shakespeare metnini değiştirmek istemedim” diye konuştu.

Karakterler ortasında sinema boyunca hissedilen aralığın, oyunculardaki karşılığı sorulduğunda birinci kelamı, Cansel Elçin aldı: “Benim için en kıymetli şeylerden biri; sinemanın kendi lisanının olması. Sinema, direktöründür. Biz âlâ de oynasak makus de oynasak orada İlah, direktördür; oradan keser, buradan çeker, bizi istediği üzere yönetir. Bu sinemada de bu türlü oldu” 

Nazan Bayazıt ise ‘en sevdiği yöntemle’ çalıştıklarını lisana getirdi: “Oyuncunun en sevdiği şey şudur; sahnenin mantığı ve karakter ona verilir ve oyuncu özgür bırakılır. Yani biz söz kelime, harf harf bir senaryoya köle edilmedik. Direktör bize sinemanın dünyasını anlattı ve biz o dünyayı aldık, karakterleri giydik. Ben aslında bir anneyim ve bir çocuğum var. O yüzden sinemada anneyi oynamak benim için kolay oldu lakin bir evladın kaybını oynamakta zorlandım” 

Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı